Świątynia w Legnicy wzmiankowana jest po raz pierwszy w dokumencie wystawionym 1208 r. przez księcia Henryka Brodatego. W czasie najazdu tatarskiego w kwietniu 1241 roku został spalony i zniszczony.
Po odejściu Tatarów, został jednak wkrótce odbudowany i stał się kościołem parafialnym. Zachowany kościół gotycki został wzniesiony w latach 1333-90, a w I poł. XV w. do korpusu od północy i południa dobudowano wieniec kaplic bocznych.
Obecnie kościół posiada formę nadaną podczas gruntownej neogotyckiej przebudowy z lat 1892-1894, przeprowadzonej według projektu prof. Johannesa Otzena z Berlina. Kościół oblicowano wówczas nową maszynową cegłą pochodzącą z legnickiej wytwórni Rothera, dobudowano południową wieżę i przebudowano częściowo wnętrze.
Od 1992 r. kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła pełni funkcję katedry diecezji legnickiej.
Der Tempel in Legnica wird zum ersten Mal in einer Urkunde erwähnt, die 1208 von Prinz Heinrich dem Bärtigen ausgestellt wurde. Während der tatarischen Invasion im April 1241 wurde sie niedergebrannt und zerstört.
Nach dem Abzug der Tataren wurde sie bald wieder aufgebaut und wurde eine Pfarrkirche. Die erhaltene gotische Kirche wurde in den Jahren 1333-90 errichtet und in der ersten Hälfte des im 15. Jahrhundert wurde das Kirchenschiff von Norden und Süden mit einem Kranz von Seitenkapellen versehen.
Gegenwärtig hat die Kirche die Form, die während eines gründlichen neugotischen Umbaus in den Jahren 1892-1894 nach dem Entwurf von Prof. Johannes Otzen aus Berlin. Damals wurde die Kirche mit einem neuen Maschinenziegel aus der Rother-Fabrik Legnica verkleidet, der Südturm angebaut und das Innere teilweise umgebaut.
Seit 1992 ist die Kirche der Heiligen Apostel Peter und Paul die Kathedrale der Diözese Liegnitz.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz